Znak służby turystyce

kasior

Tak jak już wspominałam, bierzemy się za realizację znaku służby turystyce.
Pisać kto chcę podjąc się tego wyzwania.
Stworzymy plan działania, najlepiej jeszcze przez najbliższą zbiórką.

ZNAK SŁUŻBY TURYSTYCE
Harcerskie życie jest nieustanną wędrówką. Nasze wędrowanie to nie tylko
pokonywanie przestrzeni. To przede wszystkim OTWARCIE NA ŚWIAT: ciekawość i
umiejętność szukania przygody. Chęć dotarcia tam gdzie znajdziemy coś interesującego i
wartego poznania. Czegoś, co pogłębi naszą wiedzę i wzbogaci nas wewnętrznie. Jest
odkrywanie nieznanych dotąd miejsc i spotkania nowych ludzi. Wyruszajcie więc na szlak z
otwartymi oczyma, a to, co zobaczycie, wzbogaci ścieżkę waszego własnego rozwoju.
Aby móc w pełni korzystać z poznania nowych krajów, społeczeństw i kultur, należy
harcerską wędrówkę zacząć od swojego otoczenia – miejsca, w którym żyjemy. Od odkrycia
wszystkich jego walorów – historii i tradycji, kultury i dorobku przeszłych pokoleń, przyrody i
piękna krajobrazu, spotkania ludzi tam żyjących, poznania ich spraw i problemów.
Wędrówka jest okazją do wykazania się harcerskimi umiejętnościami – znajomością
zasad obowiązujących na szlaku, samodzielnością, sprawnością organizacyjną, wiedzą
zaczerpniętą ze wszystkich technik harcerskich. Wędrówka łączy, umacnia harcerskie
bractwo, jednoczy nas wobec zadania dotarcia do wspólnego celu. Wędrówka to także
odpoczynek. Niewiele rzeczy daje tyle odprężenia, co kontakt z przyrodą. Dlatego musimy
dbać, by ciągle mieć gdzie wędrować. Jest to więc także służba tym, tym którzy przyjdą po
nas, tak, by i oni mogli wyruszyć na swój szlak, by mieli szansę zobaczyć i poznać nowe
rzeczy.
Taka jest idea tej służby – przez turystykę i krajoznawstwo otworzyć się na świat,
wędrować, poznawać i odkrywać to, co przynosi szlak i przecierać nowe ścieżki dla innych.
Zachęcać do takiego właśnie sposobu spędzania czasu, pomóc zrozumieć innym, co daje
wędrówka.
Wypełniać tę wędrowniczą służbę i zdobyć znak można na przykład:
· organizując innym – zaprzyjaźnionej drużynie, koleżankom i kolegom ze szkoły,
młodszym dzieciom, rodzicom, znajomym i nieznajomym – wędrówki do wybranego celu,
na wybranej trasie, na wybrany temat (np. wyprawy etnograficzne, historyczne,
społeczne, przyrodnicze);
· uczestnicząc w inwentaryzacji zabytków, obiektów przyrody, obejmując je stałą opiekę;
· nawiązując współpracę i podejmując wspólne przedsięwzięcia turystyczne z PTTK,
SKKF, TKKF, PTSM i innymi organizacjami (np. sportowymi);
· uprawiając turystykę kwalifikowaną, zdobywając odznaki turystyczne (np. OTP, GOT) i
krajoznawcze własnego miasta, regionu, Polski;
· zdobywając uprawnienia PTTK: Organizatora Turystyki (OT), Młodzieżowego
Organizatora Turystyki (MOT);
· porządkując, znakując lub konserwując trasy turystyczne, opracowując mini-przewodniki,
popularyzując wędrówkę (wystawy, audycje w radiowęźle szkolnym, artykuły w
pisemkach szkolnych i prasie młodzieżowej);
· prowadząc stanicę, bazę turystyczną i organizując dla korzystających z niej program
turystyczny;
· organizując obozy, złazy, tematyczne obozy wędrowne etc.;
· organizując rajdy prezentując folklor, kulturę, historię i współczesność różnych regionów
Polski;
· organizując harcerskie muzeum etnograficzne;
· nawiązując współpracę z Państwową Służbą Ochrony Zabytków;
· zbierając legendy, opowiadania, podania ludowe z różnych regionów Polski;
· nawiązując współpracę za skautami z innych krajów i organizując i organizując wspólnie
wyprawy zagraniczne;
· opracowując folder, informator, album o swojej miejscowości (także w języku obcym, z
przeznaczeniem dla zaprzyjaźnionej drużyny skautowej).[/u]